De kerk in de Media (2) – A Place To Call Home

Hoe maak je de kerk zichtbaar en zorg je ervoor dat de media je persberichten plaatsen of beter nog: langskomen bij je events? Via deze blog laten we je graag praktijkvoorbeelden zien. Soms zit t mee en soms niet…vallen, opstaan en: volhouden! Vandaag: “A Place To Call Home”.

Het is inmiddels alweer een jaar of acht geleden dat Anton van Dijken de Australische TV-serie “A Place To Call Home” ontdekte. De serie vertelt het verhaal van een verpleegster met een onbekend verleden die terechtkomt in een klein dorp op het Australische platteland. Iedereen weet hoe het gaat met TV-series die je boeien; je blijft kijken, aflevering na aflevering, seizoen na seizoen. Anton deed nog meer: hij richtte zelfs een Nederlandse fanclub voor de serie op en merkte daardoor hoe sterk mensen op kunnen gaan in een verhaal of zich kunnen identificeren met bepaalde karakters, die zich in de loop van de tijd ontwikkelen. Bij een serie, anders dan bij een film, heb je ook veel meer de tijd om die ontwikkeling mee te maken en te volgen.

Een ander belangrijke ontdekking was het model van “de fanclub”. De groep van gelijkgestemden, totaal verschillend van achtergrond maar met één gemeenschappelijke interesse: A Place To Call Home. Het schept een band, zonder dat je elkaar al echt hebt leren kennen. Dat maakt het echt eenvoudiger om bijv verhaallijnen uit te diepen en vragen te stellen.

Als derde voordeel is er vooral het gemak waarmee de media dergelijk nieuws oppikt en publiceert. De focus ligt dan niet zozeer op het kerkelijke maar vooral op het feit dat er een club mensen samen komt om naar een aflevering van een TV-serie te kijken en daarover in gesprek gaat. Een bijeenkomst in de kerk is voor niet-kerkelijke fans daardoor ook veel eenvoudiger te bezoeken.

Anton: “A Place to Call Home” bleek een ideaal middel en vooral ook een Zegen om missionair bezig te zijn en mensen bij de kerk te betrekken. Ik was daarin ook niet de enige; ds Otto Grevink maakte blogs en vlogs over #APTCH en ds Bert Ridder schreef er uitgebreid over in het kerkblad van zijn gemeente”.